Zło może wydawać się piękne, tak jak w filmie, z którego kadr znajduje się na moim trzecim plakacie. We współczesnym kinie, we współczesnym świecie, zło nie jest ani piękne, ani brzydkie. Jest niewyraźne i często udaje dobro. I to chyba jest najgorsze.
„Mężczyźni w białych strojach – Tworzą o wiele bardziej fascynujący rodzaj zła niż faceci w czerni.”
Tekst – mój, kadr z filmu S. Kubricka „Mechaniczna pomarańcza”
Bywa że dorosły człowiek zaczyna płakać jak dziecko. Jest w tym płaczu coś z rozpaczy alkoholika, czy narkomana, który nagle ocknął się z wieloletniego letargu i nie może pogodzić się z faktem, że zmarnował życie swoim bliskim. Nie pomoże mu w takiej sytuacji pocieszanie i przekonywanie go, że nie jest niczemu winien. Tak jak i choremu na depresję nie przyniosą ulgi zapewnienia, że kiedyś będzie lepiej. Kobiety zwykle szybko otrząsają się z takiej rozpaczy, gorzej jest, gdy ogarnie ona mężczyznę; jest on wobec takich uczuć o wiele bardziej bezbronny.