Wiersze i wierszyki

Wiersz o zimie

Śnieg. Mróz. Szron.
Krystaliczność. Lodowatość.
Czystość. Ostrość.
Przestrzeń. Pustka. Spokój.

Skwantyfikowane. W określonych proporcjach.
Momentami podniesione do kwadratu.
Ostrokątne.
Trójwymiarowe.
Spersonalizowane.

powierzchnia lodu, foto

5 myśli na temat “Wiersz o zimie

  1. Zima mnie urzeka, ale niepokoi kiedy chodzi bez białej sukienki. Mróz już nie maluje kunsztownych bukietów na szybach (bo plastikowe), ale przenika ciepłe myśli, nastroje. Lecz wszechogarniająca biel stworzona z misternie kształtowanych drobinek wody – zachwyca, wywołuje podziw nad fenomenem natury, uwalnia z prozaiczności i gburowatych komentarzy na temat życia, świata. Czuję się wybranym pyłkiem kosmosu, jego oczami… Natura nie ma liczb, nie mnoży, nie logarytmuje, nie podnosi do kwadratu… . Księżyc wyznacza czas i chodzi bez zegarka. Ptaki nie czytają prognoz i na termometrze się nie znają, a większość z nich dzielnie przetrzymuje i radośnie wita wiosnę.
    Wszystkiego miłego na oczekiwanie ciepełka.

    Polubienie

  2. Ps. ale wiersz skondensowanym , krystalicznym dreszczem , przebiega po plecach …. i w Twoich dłoniach widzę całą zimę.
    ps.,ps. tak się rozpisałam wyżej, że najważniejsze mi umknęło.

    Polubienie

Skomentuj

Wprowadź swoje dane lub kliknij jedną z tych ikon, aby się zalogować:

Logo WordPress.com

Komentujesz korzystając z konta WordPress.com. Wyloguj /  Zmień )

Zdjęcie na Facebooku

Komentujesz korzystając z konta Facebook. Wyloguj /  Zmień )

Połączenie z %s

Ta witryna wykorzystuje usługę Akismet aby zredukować ilość spamu. Dowiedz się w jaki sposób dane w twoich komentarzach są przetwarzane.