Próbowałam oddać się idei mikro-blogowania, ale nie wyszło. Nie potrafię tak po prostu opisywać tego, co w danej chwili robię, czuję, o czym myślę… Z introwertyka nie da się na siłę zrobić radosnego ekstrawertyka. Coś sprawiło, że jesteśmy tacy, a nie inni. Geny, doświadczenia życiowe, jedno i drugie? I czy istnieje jakikolwiek powód, aby próbować siebie zmieniać, gdy jest nam ze sobą całkiem dobrze? Kolejne trudne, i bardzo ważne, pytanie.
Choć może jeszcze nie wszystko stracone… Zamknę chyba swój malutki blog na Identica, i otworzę podobny mikroblog, czy miniblog, tu na WordPressie.
more animals (obrazek zmniejszony)
Podoba mi się ta nowa miska, jednak przystrojenie trochę za duże.
Słowa i Obrazy ("Kratery") 
A możesz mieć rację…
Czasem to już nie jest objaw zdrowej osobowości ekstrawertycznej, a właśnie czysty ekshibicjonizm… I, tak jak piszesz, niejednokrotnie wiąże się to z egocentryzmem, czy narcyzmem… Takie zapatrzenie w siebie, i informowanie całego świata o wszystkim, co z nami związane… Sprawa wymaga dogłębnego przemyślenia 😐
PolubieniePolubienie
To chyba nie jest związane z ekstrawertyzmem, ale bardziej z odmianą ekshibicjonizmu. Taki brak powstrzymania od relacjonowania co się dzieje. Spokrewnione a może wynikające z egocentryzmu i narcyzmu.
PolubieniePolubienie
Ten ekshibicjonizm podszyty egotyzmem, czy narcyzmem, można zaobserwować również, a może głównie, i na zwykłych blogach.
Ktoś opisuje wszystko, co robi danego dnia: teraz jem to, wczoraj kupiłam to, za chwilę pojadę tam, a wieczorem położę się do łóżka z moim mężusiem w pozycji X. (Zresztą nie tylko blogerki… niektóre komentatorki również mają podobne odchyły.)
Mnie to przeraża, i chyba nic dziwnego, że ze strony tego typu person doświadczyłam w blogosferze największych świństw. I nie miałam nikogo, kto stanąłby po mojej stronie, bo ludzie zwykle boją się takich psychopatów, albo po prostu wolą z nimi nie zadzierać.
PolubieniePolubienie
Wygląda to, albo na ten egotyzm, czy nawet narcyzm, albo na zidiocenie wtórne, spowodowane zbyt dużym wpływem mediów na człowieka 😐
PolubieniePolubienie
Znam ludzi, którzy taki mikro-blog by świetnie prowadzili. To osoby które opis gadu-gadu zmieniają nawet jak wychodzą do łazienki czy zrobić herbatę. Czasami bez rozmowy z nimi, wiadomo co robiły cały dzień. Mnie to przeraża, dla innych to normalne…
PolubieniePolubienie
krótko miałam blipa, w którym opisuje się to samo, co mówisz, chociaż myślę, że taki mikroblog byłby dobry też na jednozdaniowe obserwacje czegoś ciekawego, co się zobaczyło, usłyszało, na przeczytaną sentencję…
myślałam, że właśnie takie impresje będę tam sobie składać, ale nie wyszło, bo nie umiem o takich rzeczach dyskutować, to są przecież takie krótkie wrażenia…
niestety większość takich blogów jest strasznie narcystyczna…
nie ma mnie u mnie, bo wpadłam w chorobę i przy okazji rozmyślam, co tu pozmieniać…
Twój blog ma już chyba dwa lata!!!
pozdrowienia:)
PolubieniePolubienie
„taki mikroblog byłby dobry też na jednozdaniowe obserwacje czegoś ciekawego, co się zobaczyło, usłyszało, na przeczytaną sentencję…”
Też myślałam o różnego rodzaju, jedno-dwuzdaniowych obserwacjach…
Tam na Identica, jak i na Blipie nie miałam żadnej kontroli nad osobami, które ewentualnie próbowałyby pociągnąć dyskusję. Tu jest pełna kontrola: i moderacja, i znajomość IP/hosta. Czuję się więc bezpieczniej. (Mam dość dzieci Neostrady, trolli, i psycholi sieciowych…)
Zobaczę, jak tu wyjdzie z tym moim mini-blogiem, który założyłam.
Najpierw prowadziłam ten blog na Bloxie. 12 grudnia 2007 roku przeniosłam wszystkie wpisy i komentarze tutaj. Niedawno była rocznica, ale nie chciałam jej hucznie obchodzić 🙂 Za dużo żalów musiałabym z siebie wyrzucić, w związku z zachowaniem pewnych osób…
PolubieniePolubienie